… vervolg van: Hoe reageer je op platte woorden van je kind
De voorbeelden 1 en 2 hieronder, kun je gebruiken als idee, wanneer je eigenlijk zelden of nooit met je kind een
gesprekje hebt over seksualiteit.
Het derde voorbeeld gaat een stapje verder.
Het idee van de voorbeelden 1 en 2 is, is dat je het niet meteen over je zelf gaat hebben, wat jij voelt,
denkt en wilt. Maar dat je eerst interesse in je kind gaat tonen.
Dat je je kind laat merken dat jij graag wilt weten wat hij of zij voelt en denkt.
Daarmee bouw je vertrouwen bij je kind op, dat jij luistert en er voor haar of hem wilt zijn.
1: De emoties die je bij je kind ziet, in woorden uit drukken
Gebruikt jouw kind grove taal om emoties te uiten, werkt het heel goed om eerst op die verstopte gevoelens te
reageren en niet op de woorden zelf.
Zeg eerst niets over de platte taal zelf dus, maar verwoordt eerst de emoties die jij ziet bij je kind.
Bijvoorbeeld: “Hé, best raar hè, praten over seks. Hadden jullie vanmiddag daar zo’n pret over?”
Grinnik/lach heel kort en aardig en zeg dan: “Kan ik me best voorstellen.”
Kijk of er nu een klein gesprekje ontstaat of niet. Dwing het niet af.
Zo niet, kijk je kind vriendelijk aan/na en ga ook weer je eigen ding doen.
2: Doodgewoon er naar vragen
Deze manier is zo ongelofelijk logisch maar wordt toch heel vaak vergeten…
“Hé Kim, kom es.”
Kim komt in je buurt.
Vraag nu vriendelijk: “Zeg, ik hoor je nu net neuken zeggen, ik schrik er een beetje van. Kun je zeggen waarom je dat
woord gebruikt en niet een ander woord?”
Je kind haalt zijn/haar schouders op, mompelt wat en wil weer weg lopen.
Jij zegt half lachend en vriendelijk: “Wacht is (Kom eens terug). Ik wil je graag beter leren kennen. Vind je dat
vervelend? (Wil je het me vertellen?)”
Als je kind nu weg loopt of nee zegt, laat je het zo.
Zeg alleen maar: “Oké, je wilt het nu niet?!”
Wordt niet boos en kijk je kind vriendelijk aan/na en ga ook weer je eigen ding doen.
Je kind wijst jou niet af, maar moet misschien nog erg wennen aan dit gebeuren.
Gaat je kind wel zitten maar zegt hij of zij niets, vraag dan geïnteresseerd: “Vindt je het eng om te vertellen… of raar
misschien…?”
Zodra het voor jou of je kind te moeilijk of te zwaar wordt, rond je het gesprek vriendelijk en open af met: “Wil jij nu
nog iets zeggen of zo?”
Is dat niet het geval zeg dan: “Dank je wel voor dit.”
Sta op en kijk je kind vriendelijk aan/na en ga ook weer je eigen ding doen.
3: Jouw waarden en normen (je regels) bespreekbaar maken
Wanneer jij en je kind er al aan gewend zijn, om af en toe open met elkaar te praten over seks zaken,
is er open ruimte voor jouw wensen en regels.
Je gaat bijvoorbeeld op de bedrand bij je kind zitten en zegt vriendelijk: “Zeg, ik hoor je nu net/vanmiddag neuken
zeggen, vind je dat een leuk woord om te zeggen…?”
Je kind mompelt wat en trekt de dekens wat hoger.
Jij zegt half lachend en vriendelijk: “Snap ik best wel een beetje.”
Je bent even stil en kijkt nieuwsgierig naar je kind.
Vraag vriendelijk: “Ken je daar trouwens nog andere woorden voor?”
Je kind komt misschien schuchter met nog wat platte woorden op de proppen.
Je kind houdt jou nu heel goed in de gaten hoe jij daarop reageert.
Je luistert en (glim)lacht af en toe om een plat woord die je kind noemt.
Zegt je kind een net woord, ga daar dan positief op in.
Zegt je kind alleen maar platte woorden, zeg dan vriendelijk: “Er zijn er heel wat, hè, maar ken je ook een niet plat
woord ervoor?”
Je kind mompelt waarschijnlijk iets als “wat is plat?” of een “nee”.
Jij zegt vriendelijk: “nou, bijvoorbeeld gemeenschap”.
Je wacht even op een reactie van je kind en wanneer die komt, reageer daar dan op.
Je kind zegt wellicht niet echt iets en zit er mogelijk een beetje ongemakkelijk bij.
Zeg dan: “Dat is van geslachtsgemeenschap. Maar dat vind ik dus echt een stom en lang woord.
Heb jij nog een goed idee?”
Zegt je kind nog steeds niets, rond dan het gesprek vriendelijk af en laat het voor nu zo. “Da’s wel genoeg gepraat
hierover, hè. Zou je er wel over na willen denken?”
Als je kind met een soort van ja reageert, zeg dan: “Dank je wel”.
Reageert je kind niet of met een nee, sluit dan af met een vriendelijk: “oké”.
Nu ga je weg, je eigen ding doen.
Maar misschien komt je kind wél zelf met een net woord.
LUISTER dan vooral en geef niet direct jou mening. Kies liever voor een minder perfect woord wat je kind aan draagt,
dan voor jouw perfecte versie.
Zeg dan: “Zullen we het dan voortaan […] noemen? Kunnen we altijd ook wel weer veranderen.”
Gaat het gesprek aardig soepel en heeft je kind ook flink wat inbreng kun je nog een stapje verder gaan.
Nu kun je vriendelijk uitleggen waarom jij platte taal zo vervelend vindt.
Bijvoorbeeld: “Hé, je mag van mij best wel een keertje zo’n plat woord zeggen. Dat doet bijna iedereen wel een keertje.
Toch?!”
Nu even stilte en je kind de ruimte geven om iets te zeggen.
Zegt je kind niets ga je verder: “Ik vind het wel prettiger als je ook dit woord waar we het net over hadden, gebruikt.
Zeker als je het zomaar hardop roept. Ik ben bang dat mensen heel rot over je gaan denken als je vaak platte woorden
zegt, en daar vind ik je veel te leuk voor. Wil je daar eens over nadenken, oké?”
Hoe moet ik dat allemaal ooit onthouden?
Ga alsjeblieft deze voorbeelden NIET uit je hoofd leren.
Ga wel proberen te begrijpen welke boodschappen je aan je kind probeert te geven.
Laat mij weten wat jij van deze voorbeelden vindt.
– Heb je er iets aan of eigenlijk niet?
Op de vorige pagina (het eerste deel van dit artikel), staat onderaan een grote groene knop naar een klein enquête
formulier.
Ik waardeer het erg, als je mij daar mee wilt helpen.
Klik hier om terug te gaan naar het eerste deel van dit artikel >